na podłodze

См. также в других словарях:

• podłoga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. podłogaodze; lm D. podłogałóg {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przeciwległa do sufitu, pozioma powierzchnia wewnątrz pomieszczenia, tworząca jego spód : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• lustro — Pić do lustra «pić alkohol w samotności»: Butelkę postawił na podłodze. Na to mu przyszło, że pije sam, do lustra. M. Nurowska, Zdrada …   Słownik frazeologiczny

• benzyna — ż IV, CMs. benzynanie, blm «mieszanina ciekłych węglowodorów, bezbarwna ciecz otrzymywana głównie przez destylację i krakowanie ropy naftowej albo syntetycznie, łatwopalna, używana jako paliwo silników spalinowych i jako rozpuszczalnik» Benzyna… …   Słownik języka polskiego

• błocić — ndk VIa, błocićcę, błocićcisz, błoć, błocićcił, błocićcony «brudzić błotem; zostawiać ślady błota na podłodze» Błocić podłogę. Błocić mieszkanie a. w mieszkaniu. Błocić (sobie) obuwie, płaszcz. błocić się 1. strona zwrotna czas. błocić Dzieci… …   Słownik języka polskiego

• dolny — 1. «znajdujący się u dołu, niżej położony» a) «o przedmiotach lub ich częściach, o kondygnacjach budynków, statków, pojazdów itp.» Dolne piętra. Dolny pokład okrętu, samolotu. Dolna szuflada biurka. ◊ Dolna granica czegoś «najniższy punkt,… …   Słownik języka polskiego

• jodełkowy — przym. od jodełka ∆ bud. Wiązanie jodełkowe «układ cegieł stosowany najczęściej w sklepieniach, polegający na skośnym ustawieniu cegieł do ścian» ∆ Jodełkowy układ «układ klepek w podłodze, skośny do ścian, pod kątem 45°» …   Słownik języka polskiego

• kołatać — ndk IX, kołataćaczę (kołataćacę), kołataćaczesz (kołataćacesz), kołataćacz, kołataćał, rzad. I, kołataćam, kołataćasz, kołataćają, kołataćaj «uderzając w coś, powodować głuchy odgłos; stukać, łomotać» Kołatać do drzwi. Kołatać chodakami o podłogę …   Słownik języka polskiego

• kominek — m III, D. komineknka, N. komineknkiem; lm M. komineknki 1. «mały komin na dachu budynku, lokomotywy itp.» 2. «otwarte palenisko w ścianie przy podłodze, często w dekoracyjnym obramowaniu architektoniczno rzeźbiarskim, służące, zwłaszcza dawniej,… …   Słownik języka polskiego

• kotłować — ndk IV, kotłowaćłuję, kotłowaćłujesz, kotłowaćłuj, kotłowaćował, kotłowaćowany 1. pot. «mieszać co gwałtownie» Kotłować farbę w wiadrze. Nie kotłuj tak w tej szufladzie! ◊ Kotłować komu głowę «wywoływać zamęt w myślach; zawracać komu głowę» 2.… …   Słownik języka polskiego

• leżeć — ndk VIIb, leżećżę, leżećżysz, leż, leżećżał, leżećżeli 1. «zachowywać pozycję poziomą, być na czymś poziomo wyciągniętym» Leżeć na tapczanie, wersalce. Leżeć w łóżku. Leżeć na wznak, pokotem. Leżeć do góry brzuchem. ◊ Leżeć w szpitalu, klinice… …   Słownik języka polskiego

• materac — m II, D. a; lm M. e, D. y a. ów 1. «rodzaj dużej, spłaszczonej poduszki, miękkiej lub elastycznej, wypełnionej włosiem, trawą morską, powietrzem, gumowej albo zawierającej sprężyny; służy do wyściełania łóżek, tapczanów oraz jako sprzęt samoistny …   Słownik języka polskiego